Jak nie płacić podatku?

Wiesz, że nie zawsze musisz wpłacać zaliczki na podatek dochodowy?

Pewne są tylko śmierć i podatki.

A jednak, nawet jeśli z wyliczenia wynika należny podatek dochodowy, nie zawsze trzeba wpłacać zaliczki na PIT.

Dzieje się tak w przypadku, gdy zaliczka na podatek dochodowy nie przekracza 1000 zł. Taka kwota nie generuje obowiązku wpłaty. Rozliczenie następuje dopiero w zeznaniu rocznym lub w kolejnych miesiącach, gdy skumulowane zaliczki osiągną wartość przekraczającą wspomniany limit.

To rozwiązanie stanowi ukłon w stronę mikroprzedsiębiorców, którzy nie osiągają znacznych dochodów.

Przykładowo, jeśli miesięczna zaliczka na podatek wynosi 100 zł –200 zł, można spokojnie odroczyć jej wpłatę do momentu przekroczenia limitu.

Dobrowolność stosowania

Podatnik ma wybór: może korzystać z tego udogodnienia, ale nie musi. Przy tym niewątpliwie korzystnym rozwiązaniu należy jednak zwrócić uwagę na dwie kwestie:

Po przekroczeniu limitu konieczne jest uregulowanie całej zaległej zaliczki na raz.
Podatnik musi starannie śledzić wartość skumulowanych zaliczek, aby uniknąć opóźnień.

Jak stosować to w praktyce?

Przykład:

W styczniu z rozliczenia wynika, że zaliczka na PIT wynosi 600 zł. Ponieważ nie przekracza limitu 1000 zł, nie trzeba jej wpłacać.
W lutym naliczona zaliczka wynosi 500 zł. Sumujemy poprzednie 600 zł i bieżące 500 zł, co daje łącznie 1100 zł. Kwota ta przekracza limit, więc całość (1100 zł) należy wpłacić do urzędu skarbowego.
W marcu zaliczka wynosi 200 zł. Ponieważ nie ma żadnych zaległości, suma niewpłaconych zaliczek wynosi tylko 200 zł. Nie przekracza to limitu, więc zaliczka nie podlega wpłacie.
W kwietniu naliczona zaliczka wynosi 300 zł. Dodajemy 200 zł z marca i 300 zł z kwietnia, co daje 500 zł. Limit nadal nie został przekroczony, więc zaliczka nie wymaga wpłaty.

W praktyce proces ten może być kontynuowany do momentu, gdy suma zaległości przekroczy 1000 zł.